• Duszpasterz(e): o. Stanisław Piankowski, o. Witold Regulski
• Liczba wspólnot przy parafii: 3 (I wspólnota na etapie wybrania, II wspólnota na etapie II skrutynium, III wspólnota po Konwiwencji Rocznej)
• Odpowiedzialny(i): Jacek i Romana Krzyżanowscy - kontakt: jacekkrzyzanowski [AT] wp [DOT] pl
• Terminy spotkań:
  • I wspólnota: Liturgia Słowa w środę o godz. 19.00; Eucharystia w sobotę o godz. 19.00
  • II wspólnota: Liturgia Słowa co tydzień wtorek godz. 19.00; Eucharystia w każdą sobotę o godz. 19.00
  • III wspólnota: Liturgia Słowa co tydzień środa godz. 19.00; Eucharystia w każdą sobotę o godz. 19.00

Na temat ogólnych założeń Neokatechumenatu przeczytaj na stronie Prowincji Gdańskiej.

Prezentacja pierwszej wspólnoty neokatechumenalnej

z parafii pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Koszalinie

w II Niedzielę WIELKANOCNĄ 16 kwietnia o godz. 10:00

Na dzisiejszej Mszy Św., przedstawiamy Braci z pierwszej wspólnoty neokatechumenalnej z naszej parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Koszalinie. Ubrani są w białe szaty, w których w czasie Wigilii Paschalnej, celebrowanej w Katedrze Koszalińskiej pod przewodnictwem Księdza Biskupa Zbigniewa Zielińskiego uroczyście odnowili przyrzeczenia chrzcielne na zakończenie Drogi neokatechumenalnej po 30 latach formacji. Wcześniej w Wielką Środę przyjęli te szaty z rąk Księdza Biskupa. Chodzi tu o drogę odbywaną po to, by odzyskać bogactwa chrztu i dokonać odnowy, której życzył sobie Sobór Watykański II i która sprawia, że chrześcijanie świadomi swego chrztu stają się świadkami swej wiary.

Bracia najstarsi na Drodze rozpoczęli Drogę Neokatechumenalną w 1992 roku. Później było łączenie z młodszymi wspólnotami.

Obecna wspólnota, która w czasie Wigilii Paschalnej uroczyście odnowiła swoje przyrzeczenia chrzcielne, kończąc tym samym neokatechumenat jest pierwszą wspólnotą w tej parafii i w Koszalinie, która kończy Drogę.

Kim są właściwie bracia ze wspólnoty, która zakończyła Drogę?

Nie sposób przedstawić nawet pokrótce sylwetek 37 osób, które są w tej wspólnocie.

Jednak wszyscy podkreślają, że tym co ich trzyma na Drodze tak wiele lat to doświadczenie żywej obecności Boga w ich życiu i Jego darmowej miłości, która nadaje sens każdemu cierpieniu. Utrata osób bliskich w dzieciństwie, ojca, czy matki, a w wieku dojrzałym męża, żony, czy dziecka, nie jest już powodem do rozpaczy ale okazją, by zobaczyć, że Bóg wyprowadza dobro z każdego cierpienia i daje możliwość, by w krzyżu spotkać Chrystusa zmartwychwstałego. We wspólnocie nikt nie jest sam, lecz otoczony miłością braci i sióstr doświadcza miłości Boga. Są osoby, które nie z własnej winy, doświadczyły rozpadu małżeństwa.  Ale podjęły zobowiązanie do życia w czystości opierając się pokusom tego świata.

Na Drodze nauczyli się przebaczać swoim wrogom, nawet jeśli to były osoby najbliższe jak ojciec, czy matka, brat, czy siostra, mąż, czy żona i okazywać im miłość kiedy jej potrzebowali, na przykład w starości.

Na Drodze otrzymali, wolność od chciwości pieniądza i dlatego potrafili rezygnować z należnej im części spadku po rodzicach, żeby nie prowadzić spraw w sądzie i zachować zgodę w rodzinie.

We wspólnocie jest 6 rodzin wielodzietnych: jedna z sześciorgiem dzieci, dwie z 5-orgiem dzieci; jedna z nich z dwójką dzieci przysposobionych, niepełnosprawnych i trzy rodziny z czwórką dzieci. Te dzieci są owocem przyjmowania na serio życia, które daje Stwórca i otwartości na życie małżeństw z Drogi. Przyjmują oni z wiarą nauczanie Kościoła dotyczące moralności życia seksualnego. Daje to odpowiedź na problem antykoncepcji i aborcji.

Poważny jest dzisiaj przekaz wiary nowemu pokoleniu, które tak często czuje się zagubione. Dzieci rodzin z Drogi, które w sposób naturalny uczestniczą w życiu wspólnoty, a zwłaszcza we wspólnej eucharystii, po osiągnięciu wieku młodzieńczego kontynuuje samodzielnie Drogę w swoich wspólnotach. Skuteczne okazuje się oddziaływanie na młodzież poprzez prowadzenie rodziców do wiary dojrzałej.

Starsze dzieci odnajdują swoje powołania w małżeństwach. Wobec tych, które nie chcą wchodzić w trwałe relacje małżeńskie rodzice okazują cierpliwość I wiarę, nie moralizując, ale okazując miłość i modląc się o ich nawrócenie.

Oczywiście nie byłoby tych dzieci, gdyby ich rodzice nie nauczyli się wzajemnego przebaczania i akceptowania drugiego takim jakim jest, nawet jeśli ten drugi ma trudny charakter lub wymaga opieki z powodu choroby, czy starości. Jest to odpowiedź na dzisiejszą plagę rozwodów. Także na problem ludzi starych i chorych, których bracia ze wspólnoty otaczają szczególną miłością. Jak widać wielu braci jest w starszym wieku i ma już problemy w chodzeniu, ale dzięki zaangażowaniu wspólnoty nie przeszkadza to, tym osobom kontynuować Drogi.

Są bracia, którzy dopiero w wieku dojrzałym na Drodze przyjęli sakrament Chrztu Świętego. Inni wchodząc na Drogę żyli w związku niesakramentalnym, który uniemożliwiał im  przyjmowanie KomuniiŚwiętej. Dzięki oparciu we wspólnocie i w Bogu podjęli zobowiązanie do życia w czystości i mogą na nowo w pełni uczestniczyć w życiu sakramentalnym. Są też małżeństwa, które nie mając przeszkód do zawarcia sakramentu małżeństwa dopiero na Drodze doceniły wartość tego sakramentu i zawarły ślub kościelny.

W przypadku kryzysów małżeńskich wspólnota wspiera braci swoją modlitwą i pomocą.

Jednak przede wszystkim wielkim sukcesem Drogi jest zapał misyjny. Powodowani wdzięcznością wobec Boga, który zbawił ich życie, bracia z ogromną hojnością poświęcają swój czas, swoje dobra, swoje zdrowie dla dzieła nowej ewangelizacji.

Katechiści z tej wspólnoty, w tym cztery małżeństwa i jedna siostra, którzy mają swoje rodziny i mają normalną pracę zarobkową, w ekipach z prezbiterami prowadziło wiele katechez w tej parafii a także w parafii św. Wojciecha w Koszalinie i w dwóch parafiach w Kołobrzegu.

Aby nie pozostawić sektom monopolu na bezpośrednie głoszenie Chrystusa bracia z tej wspólnoty wielokrotnie przepowiadali Dobrą Nowinę chodząc „od domu do domu” na terenie tej parafii, przyjmując niejednokrotnie odrzucenie. Obecnie robi to także druga wspólnota. W Czasie Paschalnym wyruszali na place Koszalina  by przepowiadać spotkanym osobom, że Chrystus naprawdę zmartwychwstał i „nas wyprzedza do Galilei”.  Także w tym roku przygotowują się do tej misji.

Ponadto Katechiści oraz bracia i siostry rozeznający swoje powołanie, wyjeżdżają regularnie na Światowe Dni Młodzieży. W tym roku kilka osób wybiera się do Lizbony na spotkanie z papieżem Franciszkiem.

Wspólnoty angażują się też w tradycyjne duszpasterstwo.

Bracia I siostry czynnie włączają się w przygotowanie do Sakramentu Chrztu (także w innej parafii), do pierwszej Komunii i bierzmowania, jedna z sióstr (niedawno zmarła) przez wiele lat posługiwała w poradnictwie małżeńskim.

W czasie Adwentu i Wielkiego Postu bracia celebrują wspólnie śpiewaną Jutrznię dla wszystkich parafian od poniedziałku do piątku o godz.5:45 w kościele parafialnym.

W Niedzielę Palmową  pierwsza wspólnota, która wyznawała publicznie swoją wiarę w Parafii, uczestniczy w procesji z gałązkami palm przywożonych z Włoch specjalnie na tę okazję. Śpiewają także uroczyste Credo.

 Wspólnoty z parafii, także druga i trzecia włączają się w przygotowanie Triduum Paschalnego.Budują ołtarz na procesję Bożego Ciała.

Można zapytać, skąd płynie siła do tych wszystkich, niekiedy heroicznych działań? Mówił o tym  Papież Franciszek na spotkaniu z przedstawicielami Drogi Neokatechumenalnej: „Otrzymaliście siłę, dzięki drodze inicjacji chrześcijańskiej, przeżywanej w małych wspólnotach, w których odkryliście ogromne bogactwa waszego Chrztu.

To jest Droga Neokatechumenalna, prawdziwy dar Opatrzności dla Kościoła naszych czasów, jak potwierdzili to już moi Poprzednicy; przede wszystkim Święty Jan Paweł II, kiedy powiedział do was: „Uznaję Drogę Neokatechumenalną jako itinerarium formacji katolickiej ważnej dla społeczeństwa i czasów dzisiejszych” (List Ogniqualvolta, 30 sierpnia 1990: AAS 82 [1990], 1515). Droga opiera się na tych trzech wymiarach Kościoła, którymi są Słowo, Liturgia i Wspólnota. Dlatego posłuszne i nieustanne słuchanie Słowa Bożego, celebracja eucharystyczna w małych wspólnotach po pierwszych Nieszporach niedzieli, celebracja Jutrzni w niedzielę w rodzinie ze wszystkimi dziećmi i dzielenie się własną wiarą z innym braćmi są źródłem wielu darów, którymi obdarował was Pan, takimi jak liczne powołania do prezbiteratu i życia konsekrowanego. Widzieć to wszystko jest ogromną pociechą, ponieważ potwierdza to, że Duch Święty jest żywy i działa w swoim Kościele, również dzisiaj, i odpowiada na potrzeby współczesnego człowieka.” (Watykan 6.03.2015)

 A źródłem wszystkich eucharystii jest Pascha. I dlatego tak ważnym momentem w życiu tej wspólnoty jest Pascha tego roku, kiedy wszyscy bracia uroczyście odnowili swoje przyrzeczenia chrzcielne, kończąc tym samym Neokatechumenat. To co jest ważne wspólnota będzie nadal kontynuować swoją misję w parafii realizując stałe wychowanie wiary we wspólnocie.

Dzisiejszej Eucharystii będzie przewodniczył Ksiądz Proboszcz o. Stanisław Piankowski, który jest prezbiterem tej wspólnoty. Uczestniczą w niej także katechiści prowadzący tę wspólnotę Janusz i Maryla (nieobecna z powodu zabiegu lekarskiego) Stryjeccy i ks. Paweł Jagiełło.

Na przyjęcie prezbiterów i wspólnoty ubranej w białe szaty, którzy wejdą procesjonalnie zaśpiewajmy hymn paschalny: „Na wieczerzy Baranka, odziani w białe szaty, przebywszy Morze Czerwone, śpiewajmy Chrystusowi Panu”